یا بقیه الله

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلامی به گرمی فصل بهار در جنوب و تازگی سال نو نوشتن این مطلب را برای شما دوستان عزیزم آغاز میکنم و امیدوارم که مثل سابق با هم همدل باشید و ارزش این روزها رو هم بدونید و همچنین یادتان باشه که انسان ها برای با هم زندگی کردن باید به اندازه خود به اطرافیان توجه داشته باشند و هر آن برای از خود گذشتگی آماده باشند.

من مثل سابق دوست دارم از زیستن بنویسم فقط با این تفاوت که در این مطلب  از مرگ (بزرگترین حقیقت زندگی) هم می نویسم و امیدوارم که این مطالب تلنگری جدید به مغزهایمان باشد تا از این امور دورنشویم.(ان شاالله)

 

ما همیشه مثل همه احساس میکنیم که برای خوب زندگی کردن نیاز به چیزهایی داریم که به سختی بدست می آیند ولی هیچ وقت توجه نکرده ایم که همین سختی ها در جریان عمر دارند زندگی ما را تشکیل میدهند و همچنین نمیدانیم یا بهتر بگویم میدانیم اما به آن ایمان نداریم که انسان ها سیری ناپذیرند و هر چه که بیشتر داشته باشند حریص تر می شوند، آرزوهایشان بیشتر وبزرگتر میشود و از خوب زندگی کردن و لذت بردن از زندگی فاصله می گیرند.

دوستان عزیز باور کنید که از این نوشته بدنبال هیچ چیز جز یادآوری زنده بودن برای مرگ نیستم و میخواهم بگویم که تمام تلاش ما در این دنیا برای مرگ و زندگی در جهان دیگر است پس چه دلیلی وجود دارد برای غمگین یا شاد بودن دراین جهان ، آزردن دیگران یا مهربان بودن با آنها، دلبستن به تمام چیزهایی که میدانیم فانی است و از بین رفتن آنها دور نیست و به نزدیکی لحظه است و یا دلبستن به آنها به اندازه ی نیاز آن دنیا و خیلی چیزهایی دیگر که شما میدانید و من نمیدانم.

پس یاد بگیریم که میتوانیم از میان شاد و غمگین بودن شاد زیستن را و از میان آزردن یا مهربان بودن، عالی بودن را برای خودمان انتخاب کنیم و در تمام جاهایی که بد عمل میکنیم مشکل را به گردن تقدیر نیاندازیم و در تمام جاهایی که دیگران زمین میخورند بتوانیم به زیبایی دست آنها را برای بلند کردنشان بگیریم چون به اعتقاد من هیچ کس نه آنقدر قوی است که به دیگران نیازی نداشته باشد و نه آنقدر ضعیف است که نتواند دست کسی را بگیرد .

دوستان برای درست کردن درست زندگی کردنمان نیاز نیست از اشتباهات گذشته زندگی خود بترسیم بلکه باید تمام تلاش خود را متمرکز این کنیم که دیگر آن اشتباهات را تکرار نکنیم چون من مطمئنم که انسان ها هیچ گاه اشتباهات جدید مرتکب نمیشوند بلکه همیشه اشتباهات گذشته را تکرار می کنند.

دوستان باور کنید خیلی دوست دارم این جمله برایم تبدیل به ایمان شود تا همیشه با آن باشم که میگوید "فاصله ما با مرگ در لحظه است این را باور کنید" تا اینکه بخواهیم از آن فرار کنیم تا از جمله ی "ناگهان بانگی درآمد که خواجه مرد" غافل گیر شویم.

.........و چه فوق العاده است که انسان ها برای چیزی زندگی کنند که جاوید است و برای زمان خود و ویژگی های حیوانیشان لحظه ای هم زنده نباشند.........

وب سایتی متعلق به همه کسانی که دوستشان دارید. هرکس در این وب سایت سهمی دارد

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->