دکتر شریعتی : "... و اكنون، ابراهیمی، و اسماعیلت را به قربانگاه آورده‌ای. اسماعیل توكیست؟ چیست؟ مقامت؟ آبرویت؟ شغلت؟ پولت؟ خانه‌ات؟ باغت؟ اتومبیلت؟ خانواده‌ات؟ علمت؟ درجه‌ات؟ هنرت؟ روحانیتت؟ لباست؟ نامت؟ نشانت؟ جانت؟ جوانیت؟ زیبایی‌ات؟ و .... من چه می‌دانم؟ این را باید خود بدانی و خدایت. من فقط می‌توانم نشانی‌هایش را به تو بدهم، آنچه تو را در راه ایمان ضعیف می‌كند، آنچه تو را در راه مسئولیت به تردید می افكند،آنچه دلبستگی‌اش نمی‌گذارد تا پیام حق را بشنوی و حقیقت را اعتراف كنی، آنچه تو را به توجیه و تاویل‌های مصلحت‌جویانه و ... به فرار می‌كشاند و عشق به او كور و كرت می‌كند و بالاخره آنچه برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وارت را از دست می دهی، او اسماعیل تو است! اسماعیل تو ممكن است یك شخص باشد یا یك شیئی، یا حالت، یا یك وضع، و یا حتی یك نقطه ضعف! تو خود آن را هر كه هست و هر چه هست باید به من آوری و برای قربانی انتخاب كنی. چه: ذبح گوسفند به جای اسماعیل قربانی است، و ذبح گوسفند به جای گوسفند قصابی!!! "

شهادت را نه در جنگ بلکه در مبارزه می دهند . ماهنوز شهادتی بی درد می خواهیم . غافل از آن که شهادت را جز به اهل درد نمی دهند .

 

   

 

وب سایتی متعلق به همه کسانی که دوستشان دارید. هرکس در این وب سایت سهمی دارد

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->